Depresja jako choroba cywilizacyjna jest powiązana z tempem naszego życia i czasami ze spełnianiem oczekiwań innych, a także z nadmiernym krytycyzmem względem swojej osoby. Jest to poważna choroba wbrew obiegowej opinii, która czasem twierdzi, że depresja jest jedynie przejściowym obniżeniem nastroju. Pielęgnujmy świadomość postępu medycyny i propagujmy leczenie depresji, tak, by z roku na rok zabierała coraz mniej niewinnych ludzkich żyć.
Objawy depresji
Depresja jako choroba cywilizacyjna charakteryzuje się zespołem objawów. Niektóre symptomy depresji mogą pozostać niezauważalne dla otoczenia, co zwiększa ryzyko, iż chory w niedługim czasie targnie na swoje życie. Apatia, lęk, niemoc oraz problemy ze snem są charakterystyczne dla tej choroby. Zwiastunem nadchodzącego pogorszenia zdrowia psychicznego może być również niechęć do opuszczenia łóżka. Chory nie ma sił, aby wstać i najchętniej spędziłby w nim cały dzień. Depresja niesie ze sobą poważne wyzwania. W tej chorobie nawet umycie zębów czy wzięcie prysznicu staje się ogromnym problemem. Znaczne obniżenie nastroju zakłócające codzienne funkcjonowanie rzutuje często na rezygnację z pracy i stosunki wewnątrzrodzinne. Jeśli mamy do czynienia z pesymizmem oraz dużym samokrytycyzmem, a także smutkiem przez co najmniej dwa tygodnie możemy zacząć podejrzewać tę przebiegłą chorobę. Nieleczona często jest powodem śmierci, więc nie warto podchodzić lekceważąco do faktu jej wystąpienia. Pojawienie się depresji ściśle wiąże się z pewnymi mechanizmami, do których należą:
- myślenie jednostki umniejszające jej wartość (czarnowidztwo),
- uwarunkowania genetyczne,
- obecność niepełnosprawności bądź choroby przewlekłej,
- przykre zdarzenia życiowe,
- zaburzenie funkcjonowania mózgu jednostki.
Jak widzimy, depresja jest dość złożoną chorobą, na którą składa się wiele czynników. Może jej towarzyszyć również płacz lub nawet utrata apetytu.
Jak pomóc bliskiej osobie cierpiącej na depresję?
Bliska osoba mająca depresję potrzebuje naszego bezgranicznego wsparcia. Należy towarzyszyć jej w ciężkich momentach, aby wiedziała, że zawsze znajdzie się ktoś, kto ją wesprze. Należy pozostać całkowicie oddanym i empatycznym względem słów wypowiadanych przez chorego. Nie można stosować taktyki słownej mówiącej o wzięciu się w garść bądź bagatelizowaniu problemów. Osoba w depresji widzi bowiem wszystko w czarnych barwach, traci przyjemność z wykonywanego do niedawna hobby, przestaje dostrzegać piękno otaczającego ją świata. Jednak samo wsparcie emocjonalne nie wystarczy. Chorzy na depresję niejednokrotnie nie widzą sensu w leczeniu jej za pomocą farmakoterapii, a ona przychodzi z pomocą w najgorszych chwilach i pozwala na przetrwanie. Dalsza egzystencja chorego może nie być możliwa bez farmaceutyków. Istotą leczenia depresji jest również terapia u wykwalifikowanego psychoterapeuty. Sama wola chorego bądź kogoś z jego otoczenia nie wystarczy, aby pozbyć się tej choroby. Wdrożenie leczenia jest gwarantem pokonania depresji. Epizod depresyjny może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Po wyleczeniu depresji może ona nawrócić, należy wtedy wykazywać szczególną czujność nakierowującą uwagę na wszelkie niepokojące symptomy.
